ครั้งนี้เป็นอีกครั้งนึงแล้วสินะกับการตัดสินใจที่เราคิดว่ามันคงจะถูกต้อง ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างยังคงเหมือนเดิมความรู้สึกที่เรามีก็ยังคงเดิม ถึงแม้เรื่องราวต่างๆมันจะสร้างบาดแผลให้เรามากมายสักแค่ใหน แต่เราก็ไม่เคยที่จะโทษใครๆ หลายๆเรื่องมันทำให้เราครุ่นคิด จนหลับตาไม่ลง หลายๆเรื่องมันทำให้เราจุกจนพูดออกไปไม่ได้ ไม่มีคนรอบตัวที่เราจะขอคำปรึกษาหรือที่ระบายใดๆ เราทำได้แค่เก็บทุกอย่างเอาไว้ และเพืี่อเซฟ สิ่งดีๆเอาไว้ เราเลยตัดสินใจปล่อยเค้าไป ทั้งที่ในใจเราเจ็บมากที่สุด แต่มันคงจะเป็นทางออกเดียว ที่เราทำได้
ทุกๆครั้ง ที่เราต่างคนต่างความคิดจนคุยกันไม่รู้เรื่องทั้งที่เราหวังดี แต่กลับกลายเป็นเหมือนการเอามีดไปกรีดที่ความรู้สึกของเค้า เราไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร ในเมื่อความหวังดีและคำพูดของเรากลายเป็นใบมีดที่คอยทิ่มตำเค้าอยู่ ทุกๆครั้ง ถึงแม้ว่าเราเองจะคิดถึงหรือรักเค้ามากมายสักแค่ใหน แต่ทุกคำพูดและการกระทำของเรามันกลับทำร้ายความรู้สึกของเค้าอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นเราเองจึงคิดว่าเราควรตัดสินใจที่จะปล่อยเค้าไป เพื่อเซฟความรู้สึกของเค้าเอาไว้ และเราเองจะยอมเป็นคนที่แบกเอาความรู้สึกทุกอย่างไว้แค่คนเดียว ทั้งความเจ็บปวดและความผิดพลาดต่างๆ ที่เกิดขึ้น สุดท้ายนี้เราเองยังยืนยันคำเดิมว่าเค้า คือคนที่เรารักและตามหามาตลอดช่วงระยะเวลา เพียงแต่เราไม่อาจจะรักษาเค้าเอาไว้ได้ และเราเองก็ไม่เคยรู้สึกโกรธเคืองหรือมีอคติใดๆเลยแม้แต่น้อย ทั้งช่วงเวลาที่ผ่านมาจนถึงเวลานี้ เรายังรักเค้าจนสุดหัวใจที่เรามี ถึงแม้ว่าความเป็นไปได้จะไม่หรืออยู่ แต่เราเองก็ยังรู้สึกรักและปรารถนาดี ต่อเค้าเสมอ ขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น และขอบคุณความสุขและช่วงเวลาดีๆที่เราไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน เค้าคือความสุขที่เราเองตามหามาตลอด และยังคงจดจำเอาไว้เสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น