อันที่จริงชีวิตของคนเรานั้นมันมีจิตส่วนหนึ่งที่อยู่ลึกลงไปเป็นจิตแห่งสัญชาตญาณจิตส่วนนี้จะมีทั้งดีและก็ไม่ดี
อยู่รวมกันแต่ในความเป็นคนในปัจจุบันคนเราไม่สามารถที่จะมุ่งเดินไปในทางที่ดีได้เพราะทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายมันมาผลักดันให้คนเราจำต้องลืมส่วนที่ดีของตัวเองไปหลายคนเริ่มกระทำตามใจตนเองจนลืมนึกไปถึงความผิดชอบชั่วดีมันเป็น
สิ่งที่สังคมในปัจจุบันโหยหา ผู้นำเริ่มเห็นแก่ตัว หลายคนเริ่มเนรคุณแผ่นดิน ไม่ระลึกถึงพระคุณของในหลวงเริ่มการกล่าวหาด่าทอโดยไม่เคยนึกเลยว่าท่านเคยเหน็ดเหนื่อยมาเท่าไร เพื่อที่จะเชิดชูให้แผ่นดินไทยที่พวกท่านยืนอยู่นั้นสูงพอที่จะไม่ให้เกิดปมด้อยของชาวต่างชาติ แต่พอหลายคนได้ยืนอยู่บนจุดนั้นกลับทนงตัวเองว่าเพราะตัวเขาเองที่ยิ่งใหญ่จึงยืนอยู่ได้ ไม่มีความคิดถึงพระคุณของพระเจ้าแผ่นดินเลย หลังจากนั้นแผ่นดินถิ่นนั้นก็เลยต่ำลง ต่ำลง เพราะคนพวกนั้น
จนเกิดเป็นกาลียุค ผลต่าง ๆจึงตามมา เกิดภัยพิบัติมากมาย และมันก็ยังจะเกิดต่อไปอีกเรื่อยๆจนกว่าคนไทยจะระลึกถึงความดีได้ ภัยทุกอย่างจึงจะสงบ แต่เมื่อครั้งนั้นมาถึงคนชั่วก็จะไม่มีอยู่บนแผ่นดินไทยอีกต่อไป จะเหลือก็แต่คนดีที่มีศีลธรรม หลายคนในตอนนี้อาจจะคิดว่าวันนี้มันดีมากในด้านเทคโนโลยี แต่ถ้าลองมองสังคมอีกด้านมันไม่ดีเลย เพราะอีกด้านที่ว่านั้นก็คือจิตใจของคน ทุกวัน ๆ มันยิ่งจะต่ำลงจนจมดิ่งลึก ลงห้วงเหว เด็กที่อายุน้อย แต่กลับมีแต่ความต้องการทางเพศสูง ผู้ใหญ่ก็มุ่งแต่หาเงิน ไม่ว่าเงินนั้นจะสะอาดหรือไม่ ก็ไม่สนใจ หวังอย่างเดียวคือ ให้ได้มา นั่นคือคนในปัจจุบัน
ยุคนี้ จะเป็นยุคสุดท้ายของคนก็ได้ เพราะหากเกินกว่านี้ ใจของคนก็ไม่ได้ต่างเลยกับสัตว์ ภัยพิบัติแต่ละครั้งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่ มาเพื่อ ที่จะตอกย้ำคน แต่มันเกิดขึ้นเพื่อจะยกระดับจิตใจของคน ว่าตอนนี้ใจของคนนั้นต่ำเกินไปแล้วจึงเป็นการเตือน แต่เมื่อเตือนครั้งแรกคนยังไม่ฟัง มันก็ต้องเพิ่มความรุนแรง เพื่อนให้คนเกิดความรัก กัน เกิดความสามัคคี
ช่วยกันรับมือ หากใครคิดได้ แล้วยอมกลับใจ ธรรมชาติก็ยังให้อภัย เพราะภัยครั้งที่ผ่านมามันไม่ได้เป็นครั้งสุดท้าย แต่ครั้งหลังมันจะเพิ่มความรุนแรงหลายเท่า หากจิตใจของคนยังต่ำทรามอยู่ แต่ถ้าคนหยุดความเห็นแก่ตัว หยุดเห็นแก่เงิน หยุดกระหายทางเพศ วันนั้นเราก็จะได้อยู่ดูท้องฟ้าที่สวยงามที่สุด ด้วยกัน คนเราจะดีไม่จำเป็นต้องพึ่งใครอย่าหวังพึ่งผู้นำ เพราะเราย่อมเป็นผู้นำของตัวเอง หากทุกคนดี บ้านเมืองก็สงบในหลวงของเราก็สบายใจ แล้วผู้ก็จะไม่จำเป็นอีกต่อไปกฎหมายก็ไม่จำเป็น สังคมก็จะสงบแต่ถ้าเราอยู่ไปวัน ๆให้มันผ่านไป วันแห่งความเจ็บปวดนั้นมันมาถึงแน่นอน คนที่กำลังคิดว่าตนเองเก่ง ตนเองมีหลายพันล้าน ตนเองสามารถ กำหนดชะตากรรมของประเทศได้ด้วยเงิน คนนั้นแหละที่จะทรมานที่สุดเมื่อวันนั้นมาถึง คนธรรมดาไม่มีใครไปลงโทษคุณหรอกเพราะเขาคงไม่เห็นในความเลว แต่ ธรรมชาตินั้นแหละที่มอง ทุกการกระทำของมนุษย์เห็นและกำลังรอวันที่จะลงโทษ ให้มนุษย์เหล่านั้นต้องทุกข์ทรมานเหนือจะคณานัป จะตายก็ไม่ตาย จะ อยู่ก็อยู่ไม่ได้ ฉะนั้นคนเราต้องทำความดีเพราะความดีนั้นมันชนะทุกอย่าง
ด้วยความเคารพในเสรีภาพของทุกคนคับ
นาย สุธา สุวรรณเวลา
