ในแต่ละวัน ชีวิตล้วนเต็มไปด้วยคำถาม มากมายเหลือเกิน จนบางทีก็รู้สึกว่ายากนะที่ต้องใช้ชีวิตให้ถูกต้องที่สุด เท่าที่เราจะทำได้ แต่เมื่อหาคำตอบมันก็คือความว่างเปล่า ที่เราเองที่ดิ้นรนเอาอะไรมาเติมเต็มจนต้องเกิดปัญหาตามมามากมาย
ทั้งที่ชีวิตก็ไม่ต่างจากภาชนะ ที่รองรับเรื่องราวต่างๆไว้มากมาย ตั้งแต่เด็ก ไม่รู้อะไร และเรียนรู้เก็บเกี่ยว ประสบการณ์
เอาไว้จนเติบโต เล่าเรียน แก่ และตายลงไป ทุกคนล้วนเต็มไปด้วยร่องรอย ที่เติมเต็มลงไป ทั้งความเจ็บปวด ดีใจ เสียใจ
หรือสิ้นหวัง ทุกอย่างล้วนถาโถม เข้ามาอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เลย ที่เราต้องเตรียมตัวหรือบอกต่อใครใครก็คือ
การมีชีวิต ไม่ใช่เเค่เราต้องทำใจเพื่อยอมรับบางอย่าง แต่เราต้องยอมรับทุกอย่างให้ได้ เพราะทุกอย่างที่เรากลัว ซักวันมันต้องเกิดขึ้นกับเราอย่างที่เราไม่สามารถหลีกหนีได้เลย ไม่มีใครหนีโชคชะตาหรือแม้แต่ความกลัวได้เลย มันเกิดขึ้นกับผมและกับคนที่ผมรู้จักและใกล้ชิด
และจะเป็นอย่างนี้ไปจนกว่าภาชนะที่เป็น
ตัวเราจะแตกสลายไปกลับสู่สภาวะ
ความว่างเปล่า ดังเดิม แค่นี้เอง
สุธา สุวรรณเวลา
