หยุดที่จะเห็นแก่ตัว

หลังจากที่คนไทยได้ร่วมเดินทางร่วมกันมาบนสายทางแห่งความเป็นไทยอันมีในหลวงเป็นผู้นำแล้วเราทั้งหลายก็เป็นผู้ตามด้วยดีมาตลอด จนมาถึงตอนนี้ในหลวงทรงพระประชวร คนไทยก็เรื่องแตกแถวไม่เป็นระเบียบ มีการแบ่งฝ่ายกันแบ่งความคิดกัน แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังเรียกตนเองว่าคนไทย  ดูแล้วมันช่างน่าอัปอายฟ้าดินจริงๆ
หากเราอยากเรียกตนเองว่าคนไทยเราก็ต้องรักเเละสามัคคี เคารพในพระเจ้าแผ่นดินของเรา เพราะท่านทรงเหนื่อยเพราะเรามาโดยตลอด อย่าให้ท่านทรงหนักพระทัยเพียงเพราะคนไม่กี่คนอีกเลย เพราะทุกอย่างมันไม่ยั่งยืนวันหนึ่งเราก็จะต้องจากโลกนี้ประเทศนี้และเมืองนี้ แม้ความสุขจะได้จากความร่ำรวยแต่ก็ไม่นาน ไม่ติดตัวถึงยมโลก ตอนนี้เรากำลังโดนภัยโอบล้อมรอบตัวจากธรรมชาติ แต่เราก็ยังมัวแต่แก่งแย่งชิงดี ซึ่งไม่สามารถช่วยอะไรเราในยามที่เกิดภัยนั้นได้เลย ฉนั้นหากเราจะพูดจะบอกว่าเราเป็นคนไทยเราต้องร่วมป้องกันภัยร้ายจากธรรมชาติเสียดีกว่า บัดนี้เราเดินมาจนถึงทางตันแล้ว เราจะเดินต่อยังไงนั้นมันไม่ใช่การตัดสินใจของคนใดคนหนึ่งแต่มันเป็นของทุกคน จะร่วมกันแสดงความคิดเห็น ผมหวังว่าทุกคนคงเข้าใจ ....เพราะเราจะเป็นคนดีได้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใคร   ไม่ต้องพึ่งพา นายก ส.ส. รัฐมนตรี หรือ แม้แต่ประชาธิปไตย แดง หรือเหลือง กฎหมู่ หรือกฏหมาย ทุกอย่างนั้นไม่จำเป็นต้องมีหากเราเป็นคนดี  สู้รบกันชนะไปก็ไร่ค่าหากประเทศเราเป็นเพียงซากหักพัง จากการสู้รบเหล่านั้น  สู้ร่วมกันคิดร่วมกันร่วมกันแก้ใขเสียดีกว่าแล้วเราจะได้ร่วมก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน จะได้กล่าวคำว่าประเทศไทยได้เต็มปาก

                                                                 จาก  นาย สุธา สุวรรณเวลา